Katholiek Nieuwsblad, 25 juni 2010
door Henk Rijkers
Voor een winstgevend bedrijf moet je investeren in goede machines. Bovendien moet je die regelmatig vervangen om de winst op peil te houden. Dat begrijpt iedereen. Maar als het om demografie gaat, verliest dit heldere inzicht opeens zijn evidentie. Dan stijgt er opeens een ideologische mist op en ‘gaat het niet aan’ mensen met machines te vergelijken. Geen geboortepolitiek dus.
Wordt de beeldspraak als stuitend ervaren als het om geboortes gaat, anders ligt dat aan het andere uiteinde van het mensenleven. Wat doen we met oude machines, die total loss zijn? Linea recta naar de schroothoop? Wat zou je nog aan dure reparaties uitvoeren als het toch geen productie meer oplevert? Natuurlijk wil niemand nog op een dergelijke zienswijze betrapt worden. De kosten voor de zorg stijgen echter door en kunnen vanwege de crisis steeds moeilijk opgebracht worden. En is juist vanuit modern ‘wetenschappelijk’ gezichtspunt, de mens niet inderdaad slechts een biologische machine? De uitkomst van een evolutionair proces, geboren uit toeval en natuurwetten? Wat zullen we dan moeilijk doen over euthanasie?
Daar komt nog bij dat met de grijze golf niet alleen de zorg, maar ook Magere Hein het druk gaat krijgen. Alle zorg, hoe goed en toegewijd ook, eindigt toch met de dood. Het is dus in zekere zin een hoop kosten en moeiten voor niets. Helemaal als de onrendabele persoon die het betreft er toch niets van merkt, bijvoorbeeld omdat hij of zij in coma ligt of dement is. Els Borst, arts, euthanasiaste en oud-minister van Volksgezondheid, heeft er vorige week dan ook nadrukkelijk op gewezen dat mensen met dementie of psychiatrische problemen óók onder de huidige euthanasiewet vallen. Helaas zijn artsen nog huiverig voor het doden van dementen. Gelukkig gaat het wel de goede kant op, aldus de oud-minister. “De artsen beginnen zich veiliger te voelen.” Dat komt door het coulante beleid van de toetsingcommissies. De oud-minister ziet perspectieven, want ook mensen die in het beginstadium van Alzheimer zitten, hebben volgens Els Borst recht op euthanasie.
Intussen heeft de KNMG de regels voor euthanasie ruimer gemaakt. Ook patiënten die niet meer goed aanspreekbaar zijn, kunnen voortaan euthanasie krijgen. De nieuwe regels zijn opgesteld in samenwerking met het Openbaar Ministerie en hebben de zegen van de CDA-ministers Hirsch Ballin (Justitie) en Klink (Volksgezondheid). En dat terwijl de euthanasiecijfers vorig jaar toch al ongekend gestegen zijn met 13 procent tot 2636 gevallen. Het ‘hellende vlak’ doet dus zijn werk. Als er momenteel iets bloeit in Nederland, is het wel euthanasie. Natuurlijk niet – stel je voor – vanwege de opgesomde economische redenen, maar om het ‘ondraaglijk en uitzichtloos lijden’ van patiënten pijnloos te beëindigen. Een eenvoudige oplossing eigenlijk. Maar waarom zijn onze voorouders, die nog geloofden in een onvergankelijke en onsterfelijke ziel, daar dan nooit opgekomen?
